24 listopada 1929 r. w kościele w Orzegowie poświęcono nowe organy. Podczas koncertu organowego zagrał sam Feliks Nowowiejski.
Feliks Nowowiejski w Rudzie Śląskiej
Kościół pod wezwaniem św. Michała Archanioła, wzniesiono pod koniec XIX wieku w stylu neogotyckim, lecz dokonana dwadzieścia lat później przebudowa nadała mu szatę neoromańską. Budowlę ufundowali hrabiowie Schaffgotschowie, ówcześni właściciele orzegowskiego majątku.
W 1929 roku w kościele zainstalowano duże organy; koncert inauguracyjny zagrał na nich znany i znakomity polski kompozytor, Feliks Nowowiejski. Tak sprawę relacjonował dziennik informacyjno-polityczny "Górnoślązak" w 1921 roku.
- Tutejszy kościół parafialny otrzymał obecnie wspaniały dobytek, którego brak oddawna odczuwała parafia. Za staraniem zarząd kościelnego z Wiel. radcą duchowym ks. Sigla na czele zostały zbudowane przez firmę Biernacki w Włocławku nowe organy, które w niedzielę 24 listopada będą poświęcone. Aktu poświęcenia dokona Najprzew. ks Biskup Lisiecki. Głównymi fundatorami organów są gmina Orzegów oraz spółka akcyjna Godula. Z okazji uroczystego poświęcenia organów odbędzie się po nieszporach o godz. 16 koncert organowy. Jak już donieśliśmy, przybędzie znany polski muzyk i kompozytor profesor Feliks Nowowiejski z Poznania. Na program złożą się także występy towarzystwa śpiewu "Chopin" oraz chór kościelnego "Cecylia" i nauczyciela p. Pickusa. Z tej rzadkiej okazji skorzystają zapewne wielbiciele pięknej muzyki kościelnej z bliższej i dalszej okolicy - donosił "Górnoślązak" [pisownia oryginalna].
Feliks Nowowiejski
Feliks Nowowiejski urodził się 7 lutego 1877 w Barczewie. Początkowo uczęszczał do szkoły muzycznej w Świętej Lipce, gdzie uczył się harmonii, gry na fortepianie, skrzypcach, wiolonczeli, waltorni i organach. Od 1893 r. przebywał w Olsztynie i podjął tam pracę w pruskiej orkiestrze pułku grenadierów, komponował utwory dla orkiestry wojskowej i zespołów amatorskich. Dzięki I nagrodzie uzyskanej w konkursie londyńskiego stowarzyszenia The British Musician w 1898 r. za kompozycję "Pod sztandarem pokoju" mógł podjąć studia w Konserwatorium Juliusza Sterna w Berlinie, później kontynuował naukę w Szkole Muzyki Kościelnej w Ratyzbonie, w Akademickiej Szkole Mistrzów Maxa Brucha w Berlinie oraz na Uniwersytecie Berlińskim im. Fryderyka Wilhelma. W latach 1898–1900 pracował w przerwie studiów jako organista w kościele św. Jakuba w Olsztynie.
Za uzyskane pieniądze z Nagrody im. Giacomo Meyerbeera w 1902 r. wybrał się w dwuletnią podróż artystyczną przez Niemcy, Czechy, Austrię, Włochy, Afrykę, Francję, Belgię, w czasie której spotkał się z Antoninem DvořąĄkiem, Gustavem Mahlerem, Camillem Saint-Saënsem, Pietro Mascagnim, Ruggero Leoncavallem.
Uzyskał w tym czasie liczne nagrody:
- 1902: Nagroda im. Giacomo Meyerbeera (Prix de Rome) za oratorium Powrót syna marnotrawnego i Uwerturę romantyczną,
- 1903: Nagrodę im. Ludwiga van Beethovena (fundowana przez Ignacego Jana Paderewskiego) w Bonn za uwerturę Swaty polskie,
- 1904: Nagroda im. Giacomo Meyerbeera (Prix de Rome) za Symfonię a-moll (później wycofaną) oraz za I Symfonię h-moll,
- 1907: I nagroda na konkursie kompozytorskim we Lwowie za Żałobny pochód Kościuszki na Wawel,
- 1910: Nagroda na konkursie kompozytorskim we Lwowie na 100. rocznicę urodzin Fryderyka Chopina za pieśń solową Zagasły już.
Od 1909 r. był dyrektorem artystycznym krakowskiego Towarzystwa Muzycznego, gdzie pracował jako dyrygent orkiestry symfonicznej i organista. 15 lipca 1910 r. w Krakowie, w 500. rocznicę bitwy pod Grunwaldem, zebrane na placu Matejki, przed odsłoniętym Pomnikiem Grunwaldzkim chóry, pod batutą Feliksa Nowowiejskiego zaśpiewały po raz pierwszy słowa Roty Marii Konopnickiej, do którego to wiersza Nowowiejski napisał muzykę.
Pracował w orkiestrze berlińskiej przez cały okres I wojny światowej. W 1914 wyjechał do Poznania, gdzie organizował koncerty symfoniczne i chóralne, a także własne recitale organowe. W 1914 r. otrzymał I nagrodę na konkursie lwowskiego "Echa" za utwór chóralny Danae. Od 1920 r. prowadził klasę organów w Państwowym Konserwatorium w Poznaniu, gdzie także pełnił funkcję dyrygenta. Zaprzestał nauczania w 1927 r. i całkowicie oddał się komponowaniu i działalności koncertowej. Prowadził w latach 1935–1939 Miejską Orkiestrę Symfoniczną w Poznaniu.
Artysta zmarł 18 stycznia 1946 roku. Pogrzeb muzyka, który odbył się w Poznaniu 22 stycznia 1946 r., stał się manifestacją narodową. Przed ratuszem wykonano m.in. psalm Mikołaja Gomółki, motet autorstwa Orlanda di Lasso i hymn pt. Ufajcie Nowowiejskiego. Pochowany został na tzw. Skałce Poznańskiej, w Krypcie Zasłużonych kościoła św. Wojciecha.