Dziś na fasadzie budynku głównego szpitala w Bielszowicach została odsłonięta tablica upamiętniająca dra Stanisława Skibę. Był on lekarzem, wieloletnim dyrektorem i ordynatorem chirurgii bielszowickiego szpitala, a także Powstańcem Śląskim, działaczem niepodległościowym i więźniem hitlerowskich obozów koncentracyjnych.
Odsłonięto tablicę upamiętniają doktora Stanisława Skibę
W uroczystości wzięli udział m.in. rodzina dra Skiby oraz przedstawiciele Instytutu Pamięci Narodowej i Śląskiej Izby Lekarskiej.
- Dziś odsłoniliśmy tablicę upamiętniają wyjątkową osobę - doktora Stanisława Skibę. Był on wieloletnim dyrektorem i ordynatorem chirurgii bielszowickiego szpitala, a także Powstańcem Śląskim, działaczem niepodległościowym i więźniem hitlerowskich obozów koncentracyjnych. Przede wszystkim był dobrym człowiekiem, patriotą i lekarzem, który nigdy, nawet w obliczu wojny, nie opuszczał swoich pacjentów. Cieszę się, że uczciliśmy tak ważną dla naszej społeczności osobę - mówił Michał Pierończyk - prezydent Rudy Śląskiej.
Stanisław Skiba - życiorys
Stanisław Skiba urodził się 25 marca 1887 r. w Katowicach - Załężu. Był synem Andrzeja, ślusarza i pracownika gazowni miejskiej w Katowicach oraz Marii z domu Szymura. Małżeństwo miało jeszcze trzech synów: Henryka, Józefa i Pawła oraz córkę Jadwigę. Warto podkreślić, że cała rodzina uważała się za Polaków i pielęgnowała polskie tradycje. Również żona Stanisława Skiby wywodziła się z rodziny polskich patriotów. Antonina, z którą wziął ślub 27 października 1917 roku, była córką Tomasza Dudzika, znanego w Mysłowicach działacza i przewodniczącego tamtejszego Komitetu Plebiscytowego.
Gimnazjum ukończył w marcu 1908 roku Katowicach, a następnie studiował medycynę we Wrocławiu, Lipsku i Monachium, gdzie w sierpniu 1914 roku otrzymał dyplom lekarski. Tytuł doktora nauk medycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego otrzymał 14 czerwca 1922 r.
Swoją ścieżkę zawodową rozpoczął w szpitalu miejskim w Berlinie, a od września 1914 roku przez cztery lata pracował w szpitalu brackim w Królewskiej Hucie, a następnie w Tarnowskich Górach i Katowicach - Załężu. W kwietniu 1928 roku objął stanowisko naczelnego lekarza i ordynatora chirurgii szpitala w Bielszowicach. W sierpniu i wrześniu 1939 roku kierował ewakuacją placówki i tymczasowo pełnił funkcję zastępcy dyrektora szpitala w Mysłowicach. 25 września 1939 roku został zwolniony z pracy z powodu udziału w Powstaniach Śląskich.
Jeszcze pracując w Katowicach - Załężu był ławnikiem w tamtejszej radzie gminnej, działał w miejscowym Komitecie Plebiscytowym i był członkiem Komisji Parytetycznej ze strony polskiej na miasto Katowice. W czasie III Powstania Śląskiego był lekarzem Katowickiego Pułku Piechoty im. Jana Henryk Dąbrowskiego. Był odznaczony Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi I klasy.
20 maja 1940 roku został aresztowany przez Gestapo i do 15 kwietnia 1941 roku jako więzień polityczny przebywał w obozach koncentracyjnych m.in. w Dachau i Sachsenhausen-Oranienburg. Od marca 1944 do stycznia 1945 roku pracował przymusowo jako lekarz pomocniczy w szpitalu w Szopienicach, a po wkroczeniu Armii Czerwonej jako tymczasowy kierownik szpitala w Mysłowicach. Po powrocie do tej placówki dawnego dyrektora wrócił do placówki w Bielszowicach, gdzie od 1 marca 1945 roku pełnił obowiązki dyrektora (do listopada 1952 roku) i ordynatora chirurgii. Pracę zawodową kontynuował do października 1969 roku.
Był mocno zaangażowany w odbudowę polskiej służby zdrowia po II wojnie światowej, a także w pracę społeczną. Od 1 maja 1945 działał w Polskim Czerwonym Krzyżu, był również założycielem i prezesem bielszowickiego koła Polskiego Związku Byłych Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych.
Stanisław Skiba zmarł 22 stycznia 1970 roku w Rudzie Śląskiej - Bielszowicach. Jest pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym.
